Wioszczanie 1915

W wykonaniu Vladimira Stockmana na płycie brzmią 2 piosenki w języku rosyjskim:

• Stara pieśń żołnierska (tekst i muzyka Bułata Okudżawy)
• Galicyjskie pola (tekst i muzyka tradycyjne)

В исполнении Владимира Штокмана на пластинке звучат 2 песни на русском языке:

• Старинная солдатская песня (текст и музыка Булата Окуджавы)
• Галицийские поля (текст и музыка народные)

Nagrań dokonano w PAPAYA STUDIO w Lipinkach (styczeń – luty 2015)
Realizacja: Ra-v Boni Boniśniak
Mix i mastering: HEADMAN AKALUMBO
Produkcja muzyczna albumu: Ra-v Boni Boniśniak & Mirosław Bogoń

W nagraniach płyty udział wzięli:

WIOSZCZANIE:

Natalia Górka – śpiew
Mirosław Bogoń – fortepian, instrumenty klawiszowe, akordeon, gitara klasyczna, lira korbowa, śpiew
Ra-v Boni Boniśniak – perkusja, cajon, instrumenty perkusyjne, kubek blaszany, śpiew
Bogusław Diduch – gitara klasyczna, gitara akustyczna, śpiew
Tomasz Kubala – gitara basowa

Gościnnie na płycie wystąpili:

Małgorzata Wilczyńska – śpiew, tin whistle, flet irlandzki, fujara pasterska, dwojnica, sopiłka
Grzegorz Mazur – śpiew, akordeon, mandolina, bałałajka
Vladimir Stockman – śpiew

Записано в  PAPAYA STUDIO в Липинках (январь – февраль 2015)
Реализация: Ра-в Бони Бонисняк
Микс и мастеринг: HEADMAN AKALUMBO
Муз. продукция альбома: Ра-в Бони Бонисняк & Мирослав Богонь

В записи альбома приняли участие:

WIOSZCZANIE:

Наталия Гурка — вокал
Мирослав Богонь — фортепиано, клавишные инструменты, аккордеон, классическая гитара, колёсная лира, вокал
Ра-в Бони Бонисняк — перкуссия, кахон, ударные инструменты, жестяная кружка, вокал
Богуслав Дидух — классическая гитара, аккустическая гитара, вокал
Томаш Кубаля — бас-гитара

Приглашенные исполнители:

Малгожата Вильчинская — вокал, вистл, ирландская флейта, пастушья фуяра, двойная флейта, сопилка
Гжегож Мазур — вокал, аккордеон, мандолина, балалайка
Владимир Штокман — вокал

2 maja 2015 r. o godz. 18:45 w Sękowej, w ramach obchodów 100-lecia Bitwy Gorlickiej odbyło się widowisko słowno-muzyczne „Gdy grzmią działa muzy nie milkną, w którym zabrzmiały piosenki i utwory muzyczne w wykonaniu zespołu Wioszczanie z albumu pt. „Wioszczanie 1915, poświęconego temu wydarzeniu. Są to autentyczne polskie, niemieckie, łemkowski, ukraińskie, węgierskie i rosyjskie  piosenki tradycyjne oraz stylizacje, nawiązujące do  czasów II wojny Światowej.

2 мая 2015 г. в 18:45 в Сенковой, в рамках празднования 100-летия Горлицкого прорыва было представлено литературно-музыкальное шоу «Когда говорят пушки, музы не молчат», в котором прозвучали песни и музыкальные композиции в исполнении группы «Wioszczanie» из альбома «Wioszczanie 1915», посвященного этому событию. Это подлинные польские, немецкие, лемковские, украинские, венгерские и русские народные песни, а также стилизации, обращающиеся к периоду Первой мировой войны.

GDY GRZMIĄ DZIAŁA, MUZY NIE MILKNĄ...

...zupełnie, tylko brzmią trochę inaczej, czasem ciszej i smutniej łkają, czasem głośniej krzyczą. Literatura, sztuki piękne, a przede wszystkim muzyka stanowiły istotny element machiny wojennej we wszystkich epokach dziejów ludzkości. Od wsparcia ducha i morale żołnierzy na polu bitwy, po obozowe muzykowanie – rodzaju psychoterapii rozładowującej stres życia żołnierskiego, od służenia propagandzie wojennej, po wysublimowaną twórczość artystów, którzy nie schowali ni piór, ni harf na czas szczęku oręża. Okres Wielkiej Wojny 1914–1918 obfitował w wybitne dzieła – armatnia muzyka nie zagłuszyła twórczości Maurice Ravela, Jeana Sibeliusa, czy Beli Bartoka; Karol Szymanowski tworzy m.in. wielkie dzieła symfoniczne, utwory kameralne, wśród nich subtelne „Źródło Aretuzy, pieśni; Ignacy Jan Paderewski koncertując walczy o odrodzenie polskiej państwowości; piór do szuflad nie schowali: Marcel Proust, Franz Kafka, Władysław Reymont, czy też Jan Kasprowicz. W żołnierskich szeregach, w latach 1914–1918, znaleźli się wybitni polscy malarze, m.in. Wojciech Kossak, Julian Fałat, Leopold Gottlieb, Stanisław Janowski, Henryk Uziembło, Kacper Żelechowski; również nie brakło kobiet, z których wymienię tylko trzy: rzeźbiarkę Zofię Trzcińską–Kamińską, malarki Zofię Stryjeńską i Bronisławę Rychter–Janowską.

Obraz wojny przekazywany głosem, pędzlem lub piórem artystów jawi się innymi obserwacjami, innym postrzeganiem, inną wrażliwością świata od przekazywanego przez historyków wojskowości. Te obrazy są tylko pozornie kontradyktoryczne, gdyż artyści i ich sztuka nie dają nam zafałszowanego obrazu przeszłości dlatego tylko, że malują ją innymi barwami niż historycy.

Piotr Gryglaszewski

КОГДА ГРЕМЯТ ОРУДИЯ, МУЗЫ НЕ МОЛЧАТ...

...они лишь звучат немного иначе, иногда тихо и печально плачут, иногда громко кричат. Литература, искусство, а прежде всего музыка в каждую эпоху человеческой истории были важным элементом военной машины. От поддержания боевого духа солдат на поле боя и музицирования на привале – своего рода психотерапии, снимающей напряжение солдатской жизни, до возвышенного творчества художников, которые не сложили ни перьев ни арф, пока бряцает оружие. Период Великой войны 1914–1918 изобиловал выдающимися произведениями искусства – музыка пушек не заглушила творчества Мориса Равеля, Яна Сибелиуса и Белы Бартока; Кароль Шимановский создает великие симфонии, камерные произведения, среди которых утонченный „Фонтан Аретузы, песни; Игнаций Ян Падеревский концертируя борется за возрождение польской государственности; своих перьев в ящики стола не спрятали ни Марсель Пруст, ни Франц Кафка, ни Владислав Реймонт, ни Ян Каспрович. В солдатских шеренгах в 1914–1918 годах оказались выдающиеся польские художники, в частности, Войцех Коссак, Юлиан Фалат, Леопольд Готтлиб, Станислав Яновский, Генрик Узембло, Кацпер Желиховский; среди них были также и женщины, из которых упомяну трех: скульптора Зофью Тжциньскую-Каминьскую и художниц Зофью Стрыеньскую и Брониславу Рыхтер-Яновскую.

Образ войны, созданный голосом, кистью или пером художника отличается иным восприятием мира, иными наблюдениями и впечатлениями от образа, который создают военные историки. Эти образы только на первый взгляд противоречат друг другу, поскольку художники и их искусство не предлагают нам искаженного образа прошлого, они лишь рисуют его иными, чем историки, красками.

Пётр Грыгляшевский