|
РОМАНС ВЕРТИНСКОГО
Ты оставила мне так мало
прядь волос, вот такая безделка
да романс Вертинского старый
что звучал каждый вечер за стенкой
А еще крутые ступени
да в шкафу крылатое платье
да петуний увядшие стебли
на окне что распахнуто настежь
Приходили сегодня гости
кофе выпили и ушли
после них них осталась лишь осень
словно запах ушедшей любви
О тебе не спросили ни слова
твое место никто не занял
только в комнате воздухом новым
вдруг пахнуло другими духами
Но романс тот романс с пластинки
ну о чем иль о ком он так плачет?
Словно сам господин Вертинский
жизнь хотел бы прожить иначе
ПЕРВЫЙ СНЕГ
первый снег упал на тротуары улиц
обернулся каплями, грязью дождевою
только на деревьях протяжно всколыхнулись
отзвуки шагов тревожных неспокойных
так легко упал и так смешался странно
с тишиной проулков с гомоном предместий
словно отыскал на лесных полянах
на коре клочки рыжей лисьей шерсти
мрак скрывает крыши и фонари колышет
и народ усталый по домам спешит
а в лесу наверное можно вновь услышать
как ветер словно листьями инеем шуршит
Из цикла НОЧНЫЕ РАЗГОВОРЫ
Ночные разговоры
лучше всего они удаются
в 3 утра
в волшебный час
единения дня и ночи
когда первые трамваи
покидают теплые утробы ангаров
и сонный молочник звенит бутылками
мир тогда кажется
таким простым и легким для понимания
как доносящееся из подъезда
«добрый день»
Разговор с одиночеством
сколько же уже ночей
я разговариваю с тобой
горькое одиночество
декабрьская ностальгия
мы сидим удобно
напротив друг друга
смотрим друг другу в глаза
как пара отпетых любовников
насмерть надоевших друг другу
с тоской ожидая
минуты расставания
которая вот уже много лет
не наступает
Разговор с мыслями
я с вами дерусь
как мальчишка на большой перемене
с той разницей
что мою драку
никогда не прервет
звонок на урок
Разговор со слезой
когда течешь ты
тонкой струйкой
по оконному стеклу моего лица
я чувствую как
ты одинока
более одинока
чем я
Разговор с самим собой
Труднее всего
поговорить с собой
когда никто не слышит
как многое можем мы
сказать друг другу
Разговор с пришелицей
иногда у меня появляется
особая гостья
я ее пытаюсь отправить
деликатно
сославшись на отсутствие времени
но она не спешит
я печаль
говорит
протягивает руку
и остается
Разговор с луной
с тех пор как ты перестала быть
исповедницей влюбленных
доверенной злодеев
и вдохновением поэтов
ты сделалась ненужным реквизитом неба
будь на высоте задания
бросься в пропасть Космоса
Разговор со сном
не хочешь прийти
хотя тебя я вчера пригласил
хотя ты мне обещал рассказать
что слышно
по ты сторону света
Разговор со смертью
твой черед тоже настанет
так что не радуйся преждевременно
чужому несчастью
знай
тебя похороним мы с дикой радостью
Разговор со стулом
мое седалище питает к тебе
особую слабость
а спина
вместо того чтобы помочь
сама ищет опоры
служишь верно ты
до поры
когда с перебитым хребтом
ты окажешься в печке словно в гробу
но даже тогда
ты дашь немного тепла
благодаря которому
я вновь смогу
повитать в облаках
Разговор со столом
охотней всего о тебя опираются
утомленные гуляки и болтуны
ты спокойней всего принимаешь удары
кулака или ножниц
аппетитней всего выглядишь ты во время
званых обедов
а печальней всего — в сочельник
уверенней всего ты стоишь на трех ногах
ты — самый верный приятель
скатерти хлеба соли и ножа
один только враг у тебя — короед
ты его принимаешь словно причастие
в храм своего тела
Разговор с иллюзионистом
научил бы ты меня
парочке своих фокусов
например этому с ножом
я мог бы ежедневно убивать себя
на глазах у моей жены
или этому с цилиндром
не вкладываешь ничего
только вынимаешь и вынимаешь
впрочем нет
не учи меня обманывать простых людей
они счастливы
поскольку не знают
что существует
философия
Разговор с телевизором
ты неизбежный наркотик
бытия и сознания
правдолюбивый лжец
король пустомель
если мы пред тобою играем
непрестанный спектакль жизни
с пожизненным
бесплатным абонементом в первом ряду
и доверяем тебе глубочайшие тайны
это вовсе не значит
что мы поверили
в историческую миссию
которую якобы ты выполняешь
так что не пугай новостями
мы не дети
всегда можем выбить
твой глаз
Разговор с незнакомкой
кто с тобой был той ночью?
кто любил тебя утром?
что с такой печалью в глазах
ты стоишь на остановке?
смотри — уж весна подъезжает
опоздавшим трамваем
и в окошке напротив
веточка вербы в бутылке
перестань — так нельзя
спрячь же этот платочек
столько солнца на небе
и щебета в ветках...
завтра кто-то другой
вновь любить тебя будет
может им буду я... ?
«Извините, я замужем»
Разговор с душой
памяти В. Ш.
в такие дни
когда снег скрипит
а месяц светлый идет по деревне
в поисках самогона
и когда тишина стучит по углам
воя словно голодный волк
в такие дни
хочется поговорить
с тобой
с глазу на глаз
а тут как назло
не хватает отваги
и никто не умеет мне объяснить
почему ты болишь
Разговор с пугалом
кого ты хочешь испугать
добродетель в дырявой шляпе?
еще тебя не поставили в поле
а ты уж беспомощно разложил руки
от стыда едва не провалившись
под землю
даже если ты соблазнил дочь хозяина
честь свою сохрани
и не позволь над собою смеяться
по любому поводу
в конце концов у тебя как у страха глаза велики
Перевел с польского Владимир Штокман
|
|
ROMANS WERTINSKOGO
Tak niewiele po tobie zostało
kosmyk włosów, ot nic wielkiego
i co wieczór grany za ścianą
stary romans Wertyńskiego
Jeszcze schody co wiodą na parter
suknia która z wieszaka chce sfrunąć
i to okno na oścież otwarte
z przywiędniętą już nieco petunią
Dziś znajomi wpadli na chwilę
małą kawę wypili i poszli
zapachniało po nich jesienią
jak po naszej dawnej miłości
Nie pytali mnie wcale gdzie jesteś
twego krzesła nikt jeszcze nie zajął
choć w pokoju innym powietrzem
perfumami innymi powiało
Tylko romans ten romans za ścianą
ciągle po czymś czy po kimś tak płacze?
Pan Wertyński między książkami
chciałby życie rozpocząć inaczej
PIERWSZY ŚNIEG
pierwszy śnieg opadł na chodniki ulic
zmienił się w krople deszczowego błota
na drzewach tylko pozostawił dłużej
odgłos, co drzemał w niespokojnych krokach
tak lekko opadł, tak się dziwnie zmieszał
z gwarem śródmieścia i z zaułków ciszą
jakby na leśnych umiał spotkać tropach
jakąś na korze sierść zgubioną lisią
mrok kryje dachy i lampy kołysze
ludzie zmęczeni do swych spieszą domów
a w lesie pewnie da się znowu słyszeć
jak wiatr przecieka w ciężkie listki szronu
Z cyklu NOCNE ROZMOWY
Nocne rozmowy
udają się najlepiej
O 3 nad ranem
w magiczną godzinę
pojednania dnia z nocą
kiedy pierwsze tramwaje
opuszczają ciepłe brzuchy remiz
i zaspany mleczarz tłucze się butelkami
świat wydaje się wtedy
taki prosty i łatwy do uchwycenia
jak posłyszane na schodach
''dzień dobry''
Rozmowa z samotnością
ile to już nocy
rozmawiam z tobą
gorzka samotności
grudniowa nostalgio?
siedzimy wygodnie
naprzeciwko siebie
patrzymy w oczy
jak para notorycznych kochanków
na śmierć znudzona sobą
z wytęsknieniem oczekując
godziny rozstania
która od lat
nie nadchodzi
Rozmowa z myślami
biję się z wami
jak chłopcy na dużej przerwie
z tą różnicą
że mojej walki
nie przerwie nigdy
dzwonek na lekcję
Rozmowa ze łzą
kiedy płyniesz
wąską strużką
po szybie mojego policzka
czuję jak bardzo
jesteś samotna
bardziej samotna
niż ja
Rozmowa z samym sobą
Najtrudniej
porozmawiać ze sobą
kiedy nikt nie słyszy
ile mamy sobie
do powiedzenia
Rozmowa z przybyszem
czasami zjawia się u mnie
gość osobliwy
wypraszam go
delikatnie
wymawiam się brakiem czasu
ale on się nie spieszy
smutek jestem
mówi
wyciąga rękę
i zostaje
Rozmowa z księżycem
odkąd przestałeś być
spowiednikiem kochanków
powiernikiem złoczyńców
i natchnieniem poetów
stałeś się niepotrzebnym rekwizytem nieba
stań na wysokości zadania
rzuć się w przepaść Kosmosu
Rozmowa ze snem
nie chcesz przyjść
choć zaprosiłem cię wczoraj
choć obiecałeś że opowiesz
co słychać
po drugiej stronie światła
Rozmowa ze śmiercią
na ciebie też przyjdzie kolej
więc nie ciesz się na zapas
z cudzego nieszczęścia
wiedz
pochowamy cię z dziką radością
Rozmowa z krzesłem
moje siedzenie ma do ciebie
wyjątkową słabość
choć plecy
zamiast pomagać
same szukają oparcia
służysz wiernie
do czasu
kiedy z przetrąconym grzbietem
znajdziesz się w trumnie pieca
ale nawet wtedy
dasz z siebie trochę ciepła
dzięki czemu
będę mógł znowu
pobujać w obłokach
Rozmowa ze stołem
najchętniej opierają się o ciebie
zmęczeni biesiadnicy i mówcy
najspokojniej przyjmujesz uderzenia
pięści i nożyc
najłakomiej wyglądasz podczas
proszonych obiadów
nąjsmutniej w trakcie wigilii
najpewniej stoisz na trzech nogach
jesteś najlepszym przyjacielem
obrusu chleba soli i noża
jedynym twoim wrogiem jest kornik
którego przyjmujesz jak komunię
do świątyni swojego ciała
Rozmowa z iluzjonistą
nauczyłbyś mnie
paru swoich sztuczek
na przykład tej z nożem
mógłbym się codziennie zabijać
na oczach mojej żony
albo tej z cylindrem
nie wkładasz nic
tylko wyciągasz i wyciągasz
chociaż nie
nie ucz mnie okłamywać prostych ludzi
oni są szczęśliwi
bo nie wiedzą
że istnieje
filozofia
Rozmowa z telewizorem
jesteś nieodzownym narkotykiem
bytu i świadomości
prawdomównym kłamcą
królem blagierów
jeśli odgrywamy przed tobą
nieustający spektakl życia
z dożywotnim
bezpłatnym abonamentem w pierwszym rzędzie
i powierzamy najskrytsze sekrety
to wcale nie znaczy
że uwierzyliśmy
w dziejową misję
jaką ponoć masz do spełnienia
nie strasz więc wiadomościami
nie jesteśmy dziećmi
zawsze możemy
wybić ci oko
Rozmowa z nieznajomą
kto z tobą był tej nocy?
kto cię kochał rano?
że z takim smutkiem w oczach
stoisz na przystanku?
spójrz — wiosna już nadjeżdża
spóźnionym tramwajem
i w oknie naprzeciwko
zakwitły bazie w dzbanku
już przestań — tak nie wolno
schowaj tę chusteczkę
tyle słońca na niebie
świergotu w gałęziach...
ktoś inny będzie jutro
znowu kochał ciebie
może ja tym kimś będę...?
''Przepraszam, mam męża''
Rozmowa z duszą
pamięci W. Sz.
w takie dni
kiedy skrzypi śnieg
a jasny księżyc wędruje po wsi
w poszukiwaniu bimbru
i kiedy cisza tłucze się po kątach
wyjąc niczym zgłodniały wilk
w takie dni
chciałoby się porozmawiać
z tobą
w cztery oczy
a tu jak na złość
brakuje odwagi
i nikt nie umie wytłumaczyć
dlaczego bolisz
Rozmowa ze strachem
kogo chcesz przestraszyć
łaskawco w dziurawym kapeluszu?
jeszcze zanim postawiono cię na polu
bezradnie rozłożyłeś ramiona
ze wstydu o mało nie zapadając się
pod ziemię
nawet jeśli uwiodłeś córkę gospodarza
miej swój honor
i nie pozwól aby wyśmiewano się z ciebie
przy byle okazji
ostatecznie masz wielkie oczy
|
